Fundacja Ad Arte często podejmuje inicjatywy na rzecz integrowania poznańskiej branży filmowej. Wydany przez nią w 2017 roku raport Kultura Filmowa w Poznaniu. Stan aktualny oraz perspektywy rozwoju był próbą konsolidacji środowiska i zmapowania różnych obszarów kultury audiowizualnej w Poznaniu. - Zaobserwowaliśmy wówczas ciekawe zjawisko. Wszystkie opisane w nim festiwale filmowe programują krótki metraż i w pewnym sensie jest to nasz lokalny wyznacznik. Poznań coraz bardziej się kojarzy z kinem krótkim i ma niesamowitą publiczność - mówi Emilia Mazik.

Z kolei jesienią ubiegłego roku organizatorzy poznańskich festiwali filmowych spotkali się w kinie Muza w ramach Filmowego miasta, by opowiedzieć o tym, w jaki sposób programują krótki metraż. Wtedy po raz pierwszy stworzyli też wspólnie zestaw filmowy, który pokazywał dynamikę i różnice zachodzące między ich wydarzeniami. Ostatni w tym sezonie pokaz w ramach Klubu Krótkiego Kina również przygotowały osoby, które w ramach struktury danego festiwalu na co dzień zajmują się tak zwanymi szortami (filmami krótkometrażowymi - przyp. red.). - Wydarzenie ma być działaniem solidarnościowym, budującym pomost nie tylko między publicznością Klubu Krótkiego Kina a nami, lecz także między wszystkimi poznańskimi festiwalami filmowymi, które znalazły się teraz w zupełnie nowej sytuacji - tłumaczy Mazik.

Na pomysł wpadła ponad miesiąc temu, gdy organizatorzy poznańskich festiwali filmowych spotkali się razem na kryzysowym Zoomie, aby porozumieć się między sobą i dowiedzieć się, w jakiej są sytuacji, jakie mają potrzeby i jak mogą sobie wzajemnie pomóc, wymieniając się przy tym praktyczną wiedzą.

- Mój pomysł został przyjęty bardzo entuzjastycznie, wszyscy ucieszyli się na taką inicjatywę. Przepływ wiedzy na poziomie lokalnym jest dla nas bardzo istotny. Różne przedmioty chcą ze sobą współpracować, ale często nie mają ku temu warunków i pieniędzy. Na nasze inicjatywy mamy też obecnie mniejsze budżety niż te, które były pierwotnie zakładane - wyjaśnia. - Myślenie, że na przykład osoby korzystające z platform streamingowych nie będą się pojawiały na naszych wydarzeniach, jest zupełnie nietrafione. Ci ludzie to tak naprawdę hiper-widzowie, którzy konsumują najwięcej kultury. Mogą korzystać zarówno z nielegalnych źródeł, jak i platform, są po prostu żywo zainteresowane kinem. Powinniśmy próbować teraz dotrzeć również do zupełnie nowej publiczności, która nie korzysta z platform internetowych, nie chodzi do kina ani nie bierze udziału w festiwalach - dodaje. Postanowili, że każdy z programerów wybierze film reprezentujący dany festiwal, dobrze oddający jego ducha.

"Kiedyś miałem siedem lat"

Aleksandra Ławska z Ad Arte zdecydowała się na Ain't Got No Fear Mikhail Karikis. Reżyser nakręcił go z grupą jedenasto-trzynastoletnich chłopców, którzy dorastają w industrialno-militarnym krajobrazie wioski Isle of Grain na brytyjskim półwyspie Hoo. Wspólnie tworzą przed kamerą subwersyjną, rapową opowieść o codzienności, doświadczeniu izolacji, wspomnieniach, zastanawiając się również nad swoją przyszłością.

- Ten film łączy w sobie rzeczy, które cenimy najbardziej przy programowaniu i selekcji tytułów do konkursów i pokazów pozakonkursowych. Poza tym jest to gatunkowa hybryda, a my mamy dużo przestrzeni w sercu również i dla form eksperymentalnych czy świeżych pomysłów. Autor łączy formułę dokumentu i musicalu z nowatorskim podejściem. Film jest też zaangażowany społecznie, a my nigdy nie uciekamy od tej tematyki na Short Waves Festival. Chciałam również, żeby każdy widz mógł się odnaleźć przy oglądaniu tego filmu - również i młodsza publiczność, bo współpracujemy tym razem także z Ale Kino!, które ma nieco inną widownię - opowiada Aleksandra Ławska.

Obecnie w Ad Arte trwają coraz bardziej intensywne przygotowania. Rozluźnienie związane z sytuacją epidemiologiczną sprawia, że niedługo zaczną działać kina, a ekipa fundacji pracuje nad projektem letniego repertuaru filmowego. Absorbuje ich też Short Waves Festival, który najprawdopodobniej odbędzie się nie tylko w dotychczasowej formie w przestrzeni poznańskiej. - Ze względu na wyjątkową sytuację przygotowujemy dwie opcje. Ci, którzy chcą i mogą z nami uczestniczyć w festiwalu w Poznaniu nadal będą mieli taką możliwość. A ci, którzy nie mogą dojechać albo nie chcą się jeszcze razem gromadzić, będą mogli obejrzeć filmy na platformie online. Z tego powodu mamy trochę więcej pracy, ale już się cieszymy, bo zaczynamy czuć, że rzeczywiście festiwal dojdzie do skutku - o ile po drodze nie wydarzą się nieprzewidziane sytuacje - przyznaje Ławska.

Tęsknota, radość i przyszłość

Maria Biernat z ekipy Animatora przyznaje, że sytuacja pandemiczna przyszła do nich niespodziewanie. - Z tego powodu musieliśmy przemyśleć wszystkie nasze działania. Byliśmy jednym z pierwszych festiwali w Polsce, który mając tak odległą datę w kalendarzu już w marcu podjął decyzję o przeniesieniu jego terminu na jesień. Było to duże wyzwanie, bo ten okres był coraz gęściej zapełniony przez kolejne wydarzenia przenoszone ze względu na pandemię - mówi.

Organizatorzy Animatora od razu też uznali, że chcą nadal być obecni dla swoich widzów online i zaplanowali działania aktywizujące swoją publiczność. Pierwsza Animuza online odbyła się w kwietniu, kolejna w maju, a trzecia jest zaplanowana na czerwiec. - Zorganizowaliśmy też Home Animator Challenge, w którym udział wzięło nie tylko wielu utalentowanych animatorów i animatorek, ale i osób nie mających z animacją nic wspólnego, które samodzielnie stworzyły jednak filmy poklatkowe. Otrzymaliśmy niemal 50 animacji w przeciągu zaledwie miesiąca. Od końca kwietnia do maja co tydzień podawaliśmy nowe tematy inspirujące do działania - longing, nasze tegoroczne hasło beyond my world, a także joy i future. Z kolei na lipiec szykujemy dla naszych widzów niespodziankę - zapowiada Biernat.

Na poniedziałkowy pokaz wybrała Most nad rzeką Jadwigi Kowalskiej, który został zaprezentowany w 2018 roku w trakcie 11. edycji Animatora. To krótka, metaforyczna animacja malarska.  - Był prezentowany na wielu festiwalach filmowych. Jednak nie jest nadal na tyle rozpoznawalny, na ile zasługuje. Chcieliśmy go docenić i pokazać publiczności poznańskich festiwali. Uwiodło nas w nim to, że jest minimalistyczny i bardzo wymowny. Mamy wrażenie, że pomimo tego, iż film ma już cztery lata, to jego zakończenie jest dopasowane do naszych czasów. Można je odczytać na nowo w kontekście obecnych wydarzeń na świecie - przyznaje Maria Biernat.

Międzynarodowy Festiwal Filmów Młodego Widza Ale Kino! reprezentuje na pokazie duński film fabularny Pomiędzy dorosłymi Maj-Britt La Cour. To opowieść o dorastaniu, opowiedziana z perspektywy nastoletniej bohaterki, zdegustowanej fałszywymi zachowaniami swoich rodziców. Maj-Britt La Cour ma to szczęście, że mieszka w kraju o długich i bogatych tradycjach kina młodzieżowego. W 2018 roku Pomiędzy dorosłymi zostało nagrodzone na Ale Kino! Złotymi Koziołkami w kategorii film krótkometrażowy dla młodzieży.

Z kolei A Happy Marriage w ubiegłym roku wygrał konkurs filmów krótkometrażowych na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych Off Cinema. Dzieło Antonio Zagala wpisuje się w zjawisko dokumentów osobistych, których autorzy rekonstruują historie rodzinne, wykorzystując archiwalne zdjęcia i filmy domowe.

Link do albumu z filmami pojawi się w wydarzeniu na Facebooku o godz. 19 w poniedziałek i będzie dostępny przez cały tydzień, do 14 czerwca. Produkcje będą dostępne w oryginalnych wersjach językowych z napisami angielskimi.

Marek S. Bochniarz

• Klub Krótkiego Kina Online: Poznańskie Festiwale Filmowe
• 8.06, g. 19
• wydarzenie online
• pokaz bezpłatny

© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2020