Місто Познань

Czy twórcza wolność i bunt rozgoszczą się w murach Muzeum Narodowego w Poznaniu? A może będziemy mieli szansę spotykać się z legendą? O wystawie Ultraawangarda. Koło Klipsa i poznański underground lat 80. XX wieku opowiadają jej współkuratorzy - Anna Borowiec i Krzysztof Gajda. Pyta Agnieszka Nawrocka.

Łączy ich zbliżony światopogląd i podobna wrażliwość. Obaj tworzą w myśl społecznej sprawiedliwości. Zazwyczaj w maksymalnie trzech kolorach. Z Szymonem Szymankiewiczem - autorem i Grzegorzem Myćką - kuratorem wystawy Nur für Polen rozmawia Monika Nawrocka-Leśnik.

Ruchome łuski "naszych" zwierząt to projekt Weroniki Zalewskiej, transmedialnej artystki, badaczki i poetki, zrealizowany w ramach programu rezydencji artystycznych w CK Zamek. Zalewska eksploruje tematy takie jak feministyczne materializmy, praktyki współdzielenia zasobów czy więcej-niż-ludzką biopolitykę. Wystawa potrwa do 26 marca - ostatniego dnia o g. 17:30 odbędzie się oprowadzanie kuratorskie.

Rzymianie jako pierwsi zaczęli stosować zasadę divide et impera, która była skutecznym sposobem na zdobywanie nowych terytoriów. Nieustanne wzniecanie wewnętrznych konfliktów i stawianie siebie w roli dobrego mediatora to niezbyt wysublimowana, ale efektywna metoda pozwalająca przejąć kontrolę. Tytus Szabelski-Różniak, fotograf i artysta wizualny, dokonuje reinterpretacji antycznego "dziel i rządź". W projekcie Dziel i łącz podejmuje temat ciągów komunikacyjnych i szeroko rozumianych procesów przemieszczania się, które łączy jedno: mania kontroli.

Liza Grobler, Anton Smit i Ennock Mlangeni to południowoafrykańscy artyści, bohaterowie najnowszej wystawy w MAD Art Gallery. Nadzieja Tęczowego Narodu to prezentacja dzieł współczesnych, interdyscyplinarnych, dziejących się na styku malarstwa i rzeźby.

Paryż to miasto, do którego ściągali twórcy z całego świata, by w pełni poczuć niekiedy duszący, przesiąknięty papierosowym dymem czy farbami - tak charakterystyczny zapach sztuki. Tam właśnie ocierali się o siebie wielcy i ci, którzy chcieli nimi zostać. Tworzyły się ugrupowania i stowarzyszenia. Niektóre, jak École de Paris, nie funkcjonujące w ramach oficjalnych struktur, a jednak wyróżniające się.

- W zeszłym roku minęło 550 lat od urodzenia Mikołaja Kopernika. Kolejna okazja do pokazania dzieł świadczących o recepcji jego myśli w tak rozbudowanym kształcie, może się zdarzyć za następne pięćdziesiąt lat, a może i nigdy. Zależało mi na tym, żeby te obiekty pokazać, żeby ludzie mogli przyjść i je zobaczyć, pozachwycać się nimi - mówi kurator wystawy Astronomia i księgi. Wokół "De revolutionibus" Mikołaja Kopernika, prof. Piotr Pokora z Działu Zbiorów Specjalnych Biblioteki Raczyńskich.

- Chcemy, żeby zapomniana powieść noblisty została przeczytana zupełnie na nowo, w kontekście jej bogactwa symbolicznego, psychologicznej głębi w konstrukcji postaci oraz sytuacji kobiety i mężczyzny - dawniej, ale także współcześnie - mówi Elżbieta Mania, współautorka wystawy Trójkąty miłosne u Sienkiewicza. Odsłona II: Rodzina Połanieckich w Muzeum Literackim Henryka Sienkiewicza. Jej otwarcie już 10 lutego.

Przemysław Jasielski to artysta działający na przecięciu sztuki i nauki. W swojej twórczości dyskutuje z technologią i zjawiskami ponad- i naturalnymi, projektując nierzadko absurdalne instalacje, które bazują na skomplikowanych obliczeniach i dają odbiorcom sztuki możliwość kontroli. Ta jest jednak z założenia ograniczona, sprawczość (jeżeli obecna) pozostaje bez znaczenia lub okazuje się złudna. Jego propozycje można "skontrolować" w zamkowej Galerii Fotografii pf.

Lulla La Polaca - drag queen oraz Vika - DJ-ka i gwiazda warszawskiej sceny klubowej, mówią o sobie, że są seniorami, natomiast popkultura określa ich mianem "najstarszej polskiej drag queen" oraz "najstarszej polskiej DJ-ki", wskazując niejako, że to właśnie wiek determinuje ową wyjątkowość. A dokładniej - wiek w połączeniu z tym, co robią. W końcu wiele z nas zakłada, że w "pewnym" wieku z życia się już nie korzysta. "Pewien" wiek może być inny dla każdego - dla niektórych starość zaczyna się po 50. roku życia, dla innych nigdy.

- Nie jesteśmy białą tablicą, czystą kartą. I to wszystko na nas działa. Myślę, że często zupełnie nieświadomie odwołuję się do różnych inspiracji, doświadczeń - mówi Barbara Wilińska o swojej twórczości nie tylko malarskiej.

"Drogi i granice; mosty i mury; zapory i bramy - istnieją na raz i wcale się nie wykluczają" - czytamy w zapowiedzi artystycznego projektu fotografa Tytusa Szabelskiego-Różniaka, który udowadnia paradoksalność naszych działań na poziomie planowania infrastruktury, kształtowania politycznych stosunków, ale też codziennych relacji międzyludzkich. Dokładamy wszelkich starań, aby dotrzeć do innych, po czym stawiamy kolejne granice. I odwrotnie - dzielimy, by za moment szukać szansy na połączenie.

- Prawdziwą śmiercią malarstwa byłoby zaprzestanie mówienia o tej śmierci - twierdzi Monika Szczygieł, artystka wizualna, uhonorowana Grand Prix tegorocznej edycji Konkursu im. Marii Dokowicz w dziedzinie artystycznej za pracę dyplomową pt. Cyfrowe praktyki unikania malarstwa. Rozmawiała Justyna Żarczyńska.

- Wyszedłem z założenia, że bez względu na to, jaki projekt realizujemy, musimy zagłębiać się w różne dziedziny - mówi Mariusz Śmietana, laureat Grand Prix w Konkursie im. Marii Dokowicz w dziedzinie projektowej i autor nagrodzonej pracy dyplomowej pt. Łącząc siły ze słońcem, której celem było stworzenie urządzenia do transportowania światła naturalnego. Z laureatem rozmawiała Justyna Żarczyńska.

Galeria Szczur to nowe miejsce na kulturalnej mapie Poznania. Jej założyciele i założycielki wyprowadzają sztukę z niedostępnych miejsc i udowadniają, że świat artystyczny nie jest tak zamknięty, jak mogłoby się wydawać. Agnieszka Topolska, która prowadzi galerię razem z Danielem Dąbrowskim, Andrzejem Stańkiem i Wiarą Wojtaszczyk, opowiedziała o idei Szczura i planach na najbliższe tygodnie. Pytała Magdalena Chomczyk.

Zdjęcia powstańców wielkopolskich i ich następców - żołnierzy Wojsk Wielkopolskich oraz sprzęt fotograficzny z lat 20. XX wieku można oglądać na otwartej w czwartek 7 grudnia wystawie w Odwachu na Starym Rynku.

W jaki sposób można opowiadać o sztuce średniowiecznej używając narzędzi współczesnych? Lub też: jak mówić o sztuce współczesnej posługując się kontekstem średniowiecznym?

Robert Dandarov to artysta urodzony w Macedonii, który od lat 80. XX wieku mieszka i tworzy w Nowym Jorku. W MAD Art Gallery trwa właśnie jego pierwsza monograficzna wystawa w Polsce, prezentująca serię subiektywnie wybranych obrazów. Jak czytamy w nocie kuratorskiej, Dandarov traktuje sztukę jako bezpieczną przestrzeń, schronienie. Specyfika jego twórczości jest często zestawiana ze wspomnieniem ojczystego kraju, który według artysty był przepełniony "krwią, poezją, wspaniałymi krajobrazami i klasztorami oraz dziwnymi ludźmi".