W 2009 roku James Cameron pokazał światu Avatara, do tej pory najbardziej kasowy film w dziejach kina. Trzynaście lat zajęło niekwestionowanemu mistrzowi sequeli (Obcy: Decydujące starcie, Terminator 2: Dzień sądu) zrealizowanie i wypuszczenie do kin drugiej części obliczonej na pięć filmów sagi o błękitnych mieszkańcach planety Pandora.

Piękny poranek Mii Hansen-Løve to zapis codzienności młodej kobiety z francuskiej klasy średniej, która z dnia na dzień musi radzić sobie z lawiną skrajnie odmiennych przeżyć i emocji. Filmowa pochwała życia i memento mori w jednym, które jednak nie każdego przekona i zaangażuje.

Poprzedni film Léi Mysius, Ava, trafił do dystrybucji w Polsce w sposób dość nietypowy - widzowie w ramach projektu Scope100 wytypowali z puli festiwalowych filmów ten, który sami chcieliby obejrzeć na dużym ekranie. Od tamtego czasu młoda francuska reżyserka zyskała na tyle dobrą renomę, by nie musieć uciekać się do niestandardowych kanałów dystrybucyjnych.

Dla porządku jednak dodajmy, że w Australii film - choć zgarnął większość krajowych nagród - wzbudził także protesty. Rodziny ofiar masakry uznały, że film żeruje na ich tragedii, a w centrum zainteresowania stawia zbrodniarza - o filmie Nitram pisze Bartosz Żurawiecki.

Na pełny etat jest kinową kwintesencją nadmiaru obowiązków i niedomiaru czasu wielu matek - i to nie tylko tych, które zmagają się z tak zwanym samodzielnym macierzyństwem. Eric Gravel rozumie współczesne kobiety jak nikt inny, swoim filmem dając milionom z nich nadzieję na to, że w końcu kiedyś zdążą.

Wybucha strajk transportu miejskiego i Julie musi przebiec przez ulice Paryża, by nie spóźnić się na spotkanie rekrutacyjne - o filmie Na pełny etat pisze Przemysław Toboła.

Zapomnijcie o przestarzałych gwiazdkach Michelina - restauracja na prywatnej wyspie Hawthorn, prowadzona przez szefa kuchni o swojsko brzmiącym nazwisku Slowik, to najekskluzywniejsza z restauracji i basta. Kłopot polega na tym, że wszystko tu traktuje się śmiertelnie poważnie. Dosłownie.

Tytułowe Rimini to włoski kurort nad brzegiem Adriatyku, który po sezonie wygląda dokładnie tak, jak główny bohater filmu, Richie Bravo, po zejściu ze sceny - przygnębiająco, samotnie i smutno.

- Okazało się, że wydarzenie generowało bardzo pozytywne reakcje w social mediach, natomiast na samych projekcjach frekwencja nie była zachwycająca. Jeśli ponad 2 tysiące osób wklikanych na wydarzenie na FB nie przełożyło się na pełne sale przez 4 dni seansów to znak, którego nie można ignorować - mówią Iwona Stefańska* i Gosia Kuzdra**, organizatorka i pomysłodawczyni Dni Poznańskich Kinomanów vol. 2.

Lombard położony na obrzeżach Bytomia jest największym tego rodzaju miejscem w Polsce i prawdopodobnie jednym z największych w Europie. I choć od lat jest na granicy upadku, to wciąż prosperuje, stanowiąc przy okazji centrum spotkań dla okolicznych mieszkańców. Opowiada o nim w debiutanckim pełnym metrażu Łukasz Kowalski.

Farhadi ma niezwykły dar komplikowania i niuansowania historii, które opowiada i które z pozoru wydają się proste i oczywiste - o filmie Bohater pisze Bartosz Żurawiecki.

Późnym wieczorem zakapturzona dziewczyna podchodzi do "okna życia" w ścianie kościoła. Chwilę się waha, ale nie wkłada noworodka w powijakach do środka, lecz pozostawia na chodniku i ucieka - o filmie Baby broker pisze Przemysław Toboła.

Dwa poprzednie filmy Agnieszki Smoczyńskiej, tak od siebie różne - rozbuchane audiowizualnie Córki dancingu i psychologiczna Fuga - uczyniły z reżyserki doskonałą kandydatkę do podjęcia próby artystycznego zrozumienia złożonych osobowości sióstr Gibbons.

Roman Stańczak to jedna z najważniejszych, a zarazem najbardziej zapomnianych  postaci reprezentujących nurt sztuki krytycznej lat 90. w Polsce. Artysta studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, a swój warsztat doskonalił w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego, autora instalacji, rzeźbiarza i perfomera, który w swojej twórczości wychodził od Teorii Formy Otwartej sformułowanej przez Oskara Hansena. Oprócz Stańczaka, pracownię Kowalskiego (tzw. Kowalnię) współtworzyli także pozostali przedstawiciele sztuki krytycznej, m.in. Artur Żmijewski, Katarzyna Kozyra i Paweł Althamer.

Boylesque to pełnometrażowy debiut Bogny Kowalczyk otwierający tegoroczny Festiwal OFF Cinema. Reżyserka kreuje filmowy portret Andrzeja Szwana, czyli Lulli La Polaca - najstarszej polskiej (i europejskiej) drag queen. Andrzej ma 84 lata, a na scenie jako drag queen zadebiutował 12 lat temu za sprawą Kim Lee (Andy'ego Nguyena). Mówi, że trudno odróżnić Lullę od Andrzeja. Twierdzi, że Lulla ma więcej odwagi i energii do działania przy nowych projektach, a Andrzej lubi zostawać za kulisami.

Fińsko-szwedzkie Pisklę to horror zupełnie innej maści niż te, do których przyzwyczaiło nas choćby kino amerykańskie. Sporo tu tonów spokojnych, z pogranicza baśni i snu, które wzbudzają niepokój zupełnie odmienny od tego, jaki znaliśmy dotąd.

Od 18 do 23 października w Centrum Kultury Zamek organizatorzy, twórcy kina dokumentalnego, zaproszeni goście oraz filmoznawcy będą opowiadać o dynamicznie zachodzących w świecie przemianach - społecznych, geopolitycznych, środowiskowych. Po raz 26. w Poznaniu odbędzie się Festiwal Filmów Dokumentalnych OFF CINEMA.

Właśnie wrażliwość (zademonstrowana już przecież w Lecie 1993), z jaką Simón pokazuje dzieci i ich świat, w pierwszym rzędzie uwodzi widza - o filmie Alcarràs pisze Bartosz Żurawiecki. 

Ze świecą szukać w ostatnich latach polskiego kina gatunkowego, które nie byłoby kryminałem, komedią romantyczną albo filmem historycznym. A o polskiej czarnej komedii o apokalipsie zombie mogliśmy co najwyżej pomarzyć. Aż do teraz.

Lekarz: Już nie zagrasz w piłkę. Dylan (główny bohater filmu): Założymy się? Mecz o wszystko to lektura obowiązkowa, nie tylko dla fanów futbolu.