Australijski horror Gniazdo pająka w reżyserii Kiah Roache-Turner to horror w zasadzie tylko z nazwy. Bać mogą się tylko widzowie z prawdziwą arachnofobią, ale pewnie i tak żaden z nich nie zdecyduje się na seans, w którym pająk ma rozmiary goryla i zjada ludzi.
Formalnie policja, mentalnie milicja. "Nowe" próbuje zainstalować się w codzienności, "stare" jeszcze się trzyma. Chaos zawsze towarzyszący czasom przemian jest jednocześnie sojusznikiem przestępców. Witajcie na początku lat 90. XX wieku w najnowszej powieści Ryszarda Ćwirleja Pocałunek Judasza.
Ach, jak wspaniała jest tegoroczne wiosna! I nie mam na myśli uroków (kapryśnej) aury, po prostu słyszę z wielu stron mnóstwo wspaniałej muzyki. Czyje płyty? Ot, na przykład artystów wybitnych i świetnie znanych: kwintetu Alameda, tria Polski Piach, duetu Beryllium czy Macieja Rychłego i (powiedzmy: kwartetu) Released Sounds. Wszyscy tworząc nową muzykę fascynująco dialogują z tradycjami.
Czytelnicy w Polsce spodziewali się ponoć nie wiadomo jakich odniesień w najnowszej powieści noblisty Johna Maxwella Coetzee Polak, tymczasem - i na szczęście - dostaliśmy lekturę najwyższej próby, traktującą o tym, co dzieje się między dwojgiem ludzi, a nie o narodowych czy patriotycznych mrzonkach.
Chory kotek Stanisława Jachowicza, Alicja w Krainie Czarów Lewisa Carolla, Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa, Kot w pustym mieszkaniu Wisławy Szymborskiej, Koty... Wydawnictwa Wolno z wierszami Tomasza Majerana i z rysunkami Poli Dwurnik, w końcu Spacer z kotem Sary Lundberg - jedna z najnowszych publikacji Wydawnictwa Zakamarki. Za co kochamy koty? I dlaczego od wieków są tak częstymi bohaterami książek zarówno dla dzieci, jak i dorosłych?
Fotografia to narzędzie dokumentujące, utrwalające w kadrze ludzi, miejsca i zdarzenia. Służy przekazywaniu informacji o sytuacjach faktycznie zaistniałych. Ale przecież narodziny fotograficznego medium szybko stały się pretekstem do utrwalania na kliszach momentów celowo wyreżyserowanych - nawet tych, które traktowano później jako dokument. Tego rodzaju refleksje pojawić się mogą na wystawie Królestwo Michała Bugalskiego, którą można oglądać w Galerii Fotografii pf w Zamku.
Nieoficjalne, zdystansowane i postmodernistyczne Koło Klipsa wyraźnie zapisało się na awangardowej mapie Polski. Sztuka przestała być elitarna, a każda wystawa miała działać jako dobrze naoliwiona maszyna. Przekonać można się o tym na wystawie Ultraawangarda. Koło Klipsa i poznański underground lat 80. XX wieku w Muzeum Narodowym.
Chociaż seks pojawia się jedynie w rzeczywistości pozakadrowej, a turnieje wielkoszlemowe to raczej odległy cel niż tło dla ekranowych wydarzeń, to pragnienie tych dwóch rzeczy zdecydowanie napędza bohaterów najnowszego filmu Luca Guadagnina.
Magda Szpecht to reżyserka teatralna i dziennikarka, miłośniczka internetu i technologii, a od 2022 roku także cyber elfka. Ukryta pod wizerunkiem jednej z "sukeban" (przywódczyni japońskiego, kobiecego gangu), przemierza serwery sieci TOR [skrót od "The onion router" - zapobiega rejestracji ruchu sieciowego, umożliwia korzystanie np. z darknetu, przyp. red.], kanały na Discordzie, Telegramie i Signalu w poszukiwaniu relacji wydarzeń z Ukrainy.
Wolę umierającego należy uszanować. W przypadku Zmierzchu długiego dnia jego autor - Eugene'a Gladstone O'Neill - zastrzegł, by ten autobiograficzny tekst opublikować najwcześniej 25 lat po jego śmierci i nigdy nie wystawiać na scenie. Woli dramaturga nie uszanowano. I chociaż jest to nieco niezręczne, uznać trzeba, że z korzyścią dla całego środowiska teatralnego i samych widzów. Premiera w Teatrze Nowym w Poznaniu, którą wyreżyserował André Hübner-Ochodlo, pokazuje to dobitnie.
Przekraczając czterdziestkę, narratorka zaczyna dostrzegać wszechobecną "tendencję do rozpadu", a z życiowych szans - wyłącznie te bezpowrotnie stracone. I właśnie wtedy, gdy samobiczowanie może przerwać jedynie pojawienie się winnego, do drzwi jej mieszkania puka ojciec. Na przestrzeni kilku miesięcy, na ósmym piętrze, pięćdziesięciu metrach i stu pięćdziesięciu stronach rozgrywa się wielopoziomowy dramat rodzinny z wątkiem kryminalnym w tle.
"Jak Cię widzą, tak Cię piszą" albo "Nie szata zdobi człowieka". Przysłowia mają do siebie to, że w lapidarny sposób potrafią uchwycić istotę rzeczy. Z książką Jestem cichy Andie Powers jest w sumie podobnie. Słów w niej niewiele, ale treści mnóstwo.
Jest 22 kwietnia 2023 roku. W wypełnionej Tamie trwa jeszcze koncert zespołu Kamp!. Pierwszy - po erze Spring Break'a - poznański showcase dobiega końca, gdy pojawia się oficjalna informacja: NextFest 2024 odbędzie się między 18. a 20. dniem kwietnia. Czy organizatorzy utrzymają poziom inauguracyjnej edycji? A może sprawią, że powiedzenie "lepsze jest wrogiem dobrego" nie będzie miało prawa bytu, gdy pomyślimy o NextFeście?
Rosalie to kostiumowa opowieść o niezwykłej kobiecie, od której wszyscy moglibyśmy uczyć się godności. Malowniczy obraz Stéphanie Di Giusto, ze wspaniałą muzyką polskiej pianistki i kompozytorki Hani Rani, jest lekcją akceptacji różnorodności i tolerancji, które niestety wciąż - niezależnie od długości i szerokości geograficznej - są prawdziwym towarem deficytowym.
Najnowsze wydawnictwo Filharmonii Poznańskiej jest jednocześnie premierą fonograficzną. Zawiera Symfonię e-moll op. 16 Grzegorza Fitelberga, wszechstronnego muzyka, którego zapamiętano przede wszystkim jako znakomitego dyrygenta.
To było nieuniknione. Wcześniej czy później w kulturze musiały się pojawić wątki pandemii COVID-19. Właśnie tak: wątki, tropy, a nie szaleńcze próby podsumowań czy wyciągania wniosków na przyszłość w filmach, serialach, literaturze, wreszcie na niejednej wystawie w niejednej galerii. Słabsi Sigrid Nunez to jedna z takich książek z tropami, wątkami. Na tyle dobra, że - mimo pandemicznego punktu wyjścia - chciałoby się napisać, że aż smaczna.
Tytuł najnowszego filmu Alexa Garlanda, Civil War, może być nieco mylący - jego tematem nie jest bowiem wojna domowa sensu stricto, lecz praca fotoreporterów wojennych. A to, że akcja toczy się w Stanach Zjednoczonych, ma znaczenie drugorzędne.
Po ponad ćwierćwieczu obecności na kartach poznańskiego kalendarza festiwalowego Era Jazzu żegna się z publicznością. Zapowiadany jako ostatni w ramach projektu stworzonego przez Dionizego Piątkowskiego koncert, to nie tylko muzyczne wydarzenie na wielką skalę, ale również przesłanie o równości, wyswobodzeniu się z ucisku i wolności. A czym jest jazz, jeśli nie muzyczną inkarnacją wolności?
Warto zaufać artystom spoza medialnego głównego nurtu. Muzyczna prawda przechadza się bowiem również (najczęściej?) ścieżkami dalekimi od zainteresowania mainstreamowych mediów. Przekonują o tym nowe krążki Krzysztofa Gradziuka i zespołu Sonorismo, grupy Daj Ognia, kwartetu Bartłomieja Olesia czy duetu Śniedź.
Psychotropy w Stanach Zjednoczonych wypisywane są nadmiarowo, Big Pharma ma krew na rękach, a lawiny recept zmiotły niejedno życie. Robert Whitaker w swoim reportażu posuwa się jednak do skrajności - demonizuje leki psychiatryczne. Wszystkie. Prowokujący do dyskusji Zmącony obraz autora po kilkunastu latach od premiery dociera do polskojęzycznych czytelników za sprawą tłumaczenia Jana Dzierzgowskiego.
