Fotografia powstała w XIX i na początku XX wieku ma w sobie coś, co każe na nią patrzeć ze specyficznym rodzajem nostalgii. Jakbyśmy tęsknili za tym, co widzimy na zdjęciach - nawet wtedy, kiedy uwiecznione na kliszach wspomnienia nie są naszymi własnymi. Stare fotografie - nawet te o charakterze dokumentacyjnym - mają w sobie też swoisty urok, który każe w nich widzieć małe dzieła sztuki.
Tytuł wystawy Kongijczyków portret własny. Malarstwo kongijskie 1960-1990, której kuratorem jest prof. Bogumił Jewsiewicki - etnolog, afrykanista, historyk - wskazuje na pewne aspekty ekspozycji, nad którymi nie możemy przejść obojętnie. To jasna sugestia co do tego, czego ta wystawa tak naprawdę dotyczy i jak należy na nią patrzeć.
- Na wystawie Przyciąganie widzowie będą mieli okazję obejrzeć przetworzenie Stanisława Lema przez sztuki plastyczne - mówi Tomasz Kalitko, kurator wystawy Przyciąganie, która zostanie otwarta w piątek 3 grudnia o godz. 18 w Słodowni.
Vilhelm Hammershøi to jeden z najbardziej znanych duńskich malarzy. Tworzył na przełomie XIX i XX wieku, a jego prace można od kilku dni podziwiać w starym gmachu Muzeum Narodowego w Poznaniu.
- Poznaniak Tadeusz Wojciechowski był zapalonym fotoamatorem. Miał wielkie zamiłowanie do fotografii i wykonywał zdjęcia jeszcze przed II wojną światową - mówi Bohdan Bobrowski*, który przygotował wystawę Życie w okupowanym Poznaniu na fotografiach Tadeusza Wojciechowskiego. Wernisaż odbędzie się w niedzielę 28 listopada w Atelier Wimar przy ul. Św. Marcin.
Kiedy tylko na facebookowym profilu Muzeum Narodowego w Poznaniu pojawiła się zapowiedź wystawy zatytułowanej Vilhelm Hammershøi. Światło i cisza, reakcja internautów zainteresowanych sztuką była natychmiastowa.
Wykluczone, pomijane, niezwracające uwagi, potocznie kojarzone z tym, co szkodliwe - głównymi bohaterami wystawy Anny Kędziory Plantae Malum w Galerii Fotografii pf, są rośliny określane mianem "chwastów".
- Moi rodzice w ogóle nie podróżowali, więc znałem tylko rodzinne Saint-Malo. Dopiero jako fotograf zacząłem jeździć po Bretanii, aby wykonywać zdjęcia w różnych miejscach i właśnie w ten sposób poznałem swój region - mówi Yvon Boëlle*, którego wystawy Wędrowcy Drogi św. Jakuba można oglądać na Wolnym Dziedzińcu Urzędu Miasta oraz Drogi św. Jakuba we Francji i w Hiszpanii w Domu Bretanii.
Organizatorki, redaktorki, kolporterki, łączniczki. Te, co dbały o bezpieczeństwo ukrywających się działaczy Solidarności i ratowały opozycję demokratyczną w momentach kryzysowych. To one są bohaterkami wystaw Niepokorne 1976-1989 i Niepokorne 2.0. Kobiety w opozycji lat 80., które do 12 listopada można oglądać w Teatrze Ósmego Dnia.
Dobrze, kiedy recenzent od czasu do czasu może wkroczyć na mniej znany mu grunt i poczuć frajdę widza przekraczającego próg świata, który dopiero pozna. Dlatego też przyznaję, że - mimo posiadania pewnej ogólnej wiedzy na temat historii niemieckiej maszyny szyfrującej i prób jej rozpracowania - nowo powstałe Centrum Szyfrów Enigma oceniam okiem laika, dla którego podjęte na wystawie wątki miały momentami charakter wręcz odkrywczy.
Můj útěk to pierwsza solowa wystawa Nadii Lichtig w Polsce. Wcześniej prace artystki można było zobaczyć m.in. w ramach zbiorowej wystawy Sensory Orders w gdańskiej Łaźni 2.
Tatuaże. Coraz bardziej powszechne i widoczne, niezależnie od statutu społecznego ich właścicieli. Wyraz przynależności do grupy czy indywidualnej tożsamości? Tylko moda czy już zjawisko kulturowe?
- 27 lat temu działało tylko jedno studio tatuażu w Poznaniu. Trudno powiedzieć, ile jest ich dzisiaj, bo stale otwierają się nowe, a inne zamykają. Wiele przestało działać z powodu pandemii. Musi ich być co najmniej sto, bo na każdym osiedlu i co drugiej ulicy jest co najmniej jedno takie miejsce. Wiele osób tatuuje też amatorsko w domu - mówi artysta tatuator prowadzący w Poznaniu od 12 lat Fra Diavolo Tattoo Studio na os. Bolesława Śmiałego.
Już w najbliższy czwartek, 28 października, w Laboratorium CK Zamek, odbędzie się inauguracja projektu Můj útěk Nadii Lichtig, zrealizowanego podczas programu Rezydenci w rezydencji. To pierwsza solowa wystawa niemieckiej artystki w Polsce.
W październiku Galeria Jerzego Piotrowicza Pod Koroną świętuje rocznicę swojego powstania, a także śmierci patrona. W programie obchodów znalazła się również wystawa fotografii Krzysztofa Fabiańskiego Lech Raczak okiem obiektywu.
Wystawa Niepokorne 1976-1989 opowiada historię działalności opozycyjnej kobiet od czasów Komitetu Obrony Robotników. - Przypomnieliśmy sylwetki m.in. Anieli Steinsbergowej, Anny Walentynowicz, Heleny Łuczywo, Ewy Kulik i Zofii Romaszewskiej, ale przecież również później wiele kobiet angażowało się po stronie opozycji demokratycznej i trudno sobie wyobrazić jej istnienie bez ich udziału - mówi Agnieszka Grzybek, kuratorka wystawy. Niepokorne 1976-1989 zostanie otwarta w czwartek w Teatrze Ósmego Dnia.
- Obrazy kongijskie były rodzajem wsparcia pamięciowego - powodowały, że ludzie nawzajem przypominali sobie przeszłość - mówi prof. Bogumił Jewsiewicki*, kurator wystawy Kongijczyków portret własny. Malarstwo kongijskie 1960-1990, którą od soboty będzie można oglądać w Sali Wystaw Centrum Kultury Zamek.
- W swoich poszukiwaniach artystycznych doszedłem do momentu, gdy stwierdziłem, że lalka ma swoją własną anatomię, która wcale nie powiela budowy człowieka. Posiada osobną sferę ruchu, charakterystyczne dla siebie ograniczenia i możliwości. Pozwala mi to na kreatywną pracę z lalką i budowanie na jej podstawie rzeźb - mówi Bartosz Ługowski. Jego wystawa Łątka zostanie otwarta w ten piątek o godz. 19 w Galerii Jak.
Graniczy niemal z pewnością podejrzenie, że jeśli w dyskusji narzucimy temat sztuki kongijskiej, większość osób zacznie wizualizować sobie wszelkie tradycyjne, wytwarzane przez miejscową ludność maski i biżuterię. Wystawa Kongijczyków portret własny. Malarstwo kongijskie 1960-1990 może być niemałym zaskoczeniem i przyczynkiem do rozpoczęcia rewidującej poglądy dyskusji.
Międzynarodowe Targi Poznańskie to jedno z tych miejsc, które przechodząc do historii miasta, nadal tę historię kultywuje i tworzy. W tym roku obchodzimy 100-lecie MTP, a rocznica - jak to bywa przy okazji takich okrągłych jubileuszy - skłania do przyjrzenia się Targom z różnych punktów widzenia i dystansu czasowego, jaki tworzy się między nami a tymi, którzy w ich dzieje wpisali się w dalszej i bliższej przeszłości.
